Taipei ’24 – Dag 34 en 35: Ophaaldag

Woensdag 8 mei

Vandaag komen pap en mam aan! Zin om ze weer te zien na zo lang. Ik ga ze maar eens ophalen op het vliegveld. Ze vliegen met Cathay Pacific via Hong Kong. Dat betekent dat ik ze mag ophalen in terminal 1 – die heb ik nog nooit gezien! (Vluchten van buiten Azië doen altijd terminal 2 aan, maar van binnen Azië dus terminal 1). Terminal 1 is een stuk mooier dan nummer 2, best oké om eens te kijken! Het ruikt er vliegveld, en daar word ik altijd wel vrolijk van! Op Aziatische wijze is het plafond heel erg laag. Als je over de 1,90 bent, dan moet je bukken om de bordjes niet te raken.

Van het vliegveld gaan we naar de stad. Hoe laat ze kunnen inchecken is nog niet bekend. Ik app in het Chinees naar de host van de AirBNB. Ondertussen zitten we in de Taoyuan Airport MRT richting Taipei Main Station. Eenmaal daar aangekomen gaan de koffers even in een locker die we in stijl van Wie is de Mol? binnen drie uur weer moeten vinden, anders moeten we bijbetalen.

Van Taipei Main Station gaan we met de metro even naar een foodcourt voor een drankje. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Pap en mam hebben op het vliegveld van Hong Kong al teringveel gelopen, en van waar de Airport MRT stopt naar de gewone metro’s is ook een flinke wandeling. Als eerste impressie van Taipei lijkt me dit vooral: heel erg veel lopen. Klopt. Precies op dit stukje, want normaal valt het wel mee als je moet overstappen tussen metro’s. Maar dit valt niet mee, dit is een teringend. En dat als je al weet ik veel hoe lang hebt gevlogen een in een warm land aankomt. Niet mijn favoriet, maar ze houden zich goed. ❤️

We vinden een foodcourt. In een mum van tijd zitten we aan een flesje water, een beker ijsthee, en een groot ijsje. Lekkah! Het is een iets te toeristisch foodcourt dus ijscoMENEER blijft stug Engels praten terwijl ik stug Chinees praat. Gaat goed dit… Maar goed, ik ben hier voor het Mandarijn, dus als ze me vragen om Engels te praten dan antwoord ik gewoon dat ik geen Engels spreek. Gelukkig is dat nog niet gebeurd.

We hebben antwoord van de AirBNB: ze kunnen inchecken. Wij weer terug met de metro naar de koffers, dus exact dezelfde weg terug. Paar metrohaltes en dan weer een pleuriseind lopen. Doorgewinterde reizigers hoor, maar in de metro vallen ze bijna in slaap. 😴

Nadat we de koffers gevonden hebben (Welke kant van de roltrap ook alweer? Welke verdieping?) gaan we richting AirBNB. Die is bij 北門 Běimén in de buurt. Vanaf het station moeten we een stukje lopen over een gigantisch kruispunt en daarna nog een lang stuk door een straat. Meneer van de AirBNB zegt dat hij ons wel komt ophalen voor de HiLife (een kleine supermarkt) dus of we daar willen wachten. Dat doen we, en na een tijdje komt er inderdaad een vrolijke Taiwanees naar beneden. Hij vertelt wat en zoals altijd hier is het in het Chinees makkelijker te volgen dan in het Engels. “Jullie slapen op de 8ste verdieping, afval kan je kwijt op de 7e verdieping, vrijdagochtend tussen 7 en 8 uur komen ze de gang desinfecteren dus dan niet naar buiten alsjeblieft. Als er wat is kan je appen, als het erg is kom ik, als het niet erg is kom ik niet.” Duidelijk verhaal!

De AirBNB is gezellig, maar superklein. Met Japanse vloeren, dus als je ziet dat er een drempel is en de vloer hoger verder gaat, dan weet je dat je je schoenen moet uitdoen. Het bed – nou ja, het matras – ligt op de grond, en godzijdank is er een airco. Het uitzicht is mooi (je bent hier sowieso blij met uitzicht) en de badkamer is om jaloers op te worden. Schoon, netjes, en ruikt naar zeep. Dat is in de stal waar ik woon wel anders.

Na het inchecken gaan we nog maar even wat eten (want dat moet ook). Wederom vallen ze in de metro bijna in slaap. Dit duurt niet lang meer, maar dat geeft niet. Eenmaal bij de AirBNB kopen we nog een biertje, en dat drinken we in AirBNB in kwestie op. Lekker! Pre-tentamenbiertje! Ik ben voor.

Rond 8 uur gaat het licht uit, dus ik ga naar huis. Morgen tentamen en daarna, als het helder is, de Taipei 101 op!

Donderdag 9 mei

Deze ochtend heb ik tentamen. Dat vind ik leuk, want ik vind tentamens Mandarijn leuk. Alles waar je goed in bent, is leuk. Vooral als het weinig moeite kost. Het hoeft niet foutloos – dat kan niet. Er zijn altijd wel kleine dingen die je vergeet of net niet netjes doet. Maar ik doe altijd mijn best, en het gaat me goed af. Ideaal leven zo. Ik weet dat dat niet altijd zo kan, maar dat geeft niet. Ik geniet er nu van, en daar gaat het om.

Na het tentamen gaan we naar de stad. Het is helder weer, niet te heet, dus de Taipei 101 op. Lekker vanaf 1500 voet, hoogte Romeo departure van EHRD, (500 meter voor de nietvliegmensen) de stad aanschouwen. Ik geniet ervan hoor! Mam en ik spenderen veel te veel tijd in de giftshop, want alles is hier mooi. Ik verlaat de giftshop met een kaartje en vier prachtige onderzetters van putten. Ik weet nu al dat ik, als ik die over 10 jaar zie liggen, er nog steeds heel erg blij van ga worden. Dan moet je ze kopen, ook al waren ze allemaal bij elkaar zo’n 30 euro. Dat is dan maar zo.

Ohhh… en ik heb nog meer buit. Een heel mooie drinkfles en een linnen tas van de Taipei 101. Die tas kregen we erbij. Ja, mam ook eentje. Mam heeft ook een drinkfles… en nog meer buit. Nou ja, wij blij. Het is hier mooi. Het uitzicht trouwens ook! Mijn favoriete kijkrichting is die naar het vliegveld in de stad: 松山機場 Songshan Airport. Het is het Rotterdam van Taipei qua maat. Helaas geen klein verkeer, alleen maar groot. Daar is het hier toch te Aziatisch voor, denk ik. Maar, als je lang genoeg kijkt, dan zie je hier een vliegtuig opstijgen, en dat vind ik altijd leuk!

We bekijken ook de Tuned Mass Demper, de gigantisch grote bal die het hele gebouw recht houdt als er hier te veel wind staat (tyfoon) of een aardbeving is (Naar links! Naar rechts! De tent die wordt gemold! (Hopelijk niet…)). Ik concludeer dat je dus het beste hier kan zijn als er een aardbeving is. Mam kijkt al weer ongelukkig…

Na ons torenbezoekje gaan we beneden in het foodcourt wat snacken. Een soort burrito en dumplings die veel groter zijn dan ik ze hier ooit gezien heb. Lekker, maar best een flinke hap. Voor pap vinden we in een supermarkt een biertje, mam en ik gaan aan een bubble tea met bubbels die naar drop smaken maar toch ook niet. Een hele textuurbeleving dit, maar goed, dat is het hier altijd. 😇

Daarna wandelen we nog een stukje door de stad, op zoek naar een stempelboekje voor mam. Mam wil namelijk ook bij metrostations allemaal stempels verzamelen, en dat moet natuurlijk ergens in. Helaas is de stationery store die wij vinden niks, ze verkopen er alleen kasboekjes en te goedkoop spul. We gaan weer verder en doen nog wat andere boodschappen. Muggenspul (heerlijk, munt, voelt ook verkoelend) en een paar paar sokken (nee, is geen typfout). Daar ben ik het blijst mee, want ik heb nu sokken met icoontjes erop van gebakken eieren, sushi, en bubble tea! Ik vind fantastisch! 😎

Aan het eind van de dag doen we nog een biertje in de AirBNB (geen fout ritme dit) en dan ga ik naar huis. Onderweg koop ik nog wat broodjes met bruine suiker als toetje. Morgen moet ik mijn presentatie geven, dus die ga ik nog even een paar keer oefenen. En ondanks dat pap en mam nacht één goed geslapen hebben, is nog een nacht goed slapen niet overbodig.

Oh, en nog even deze mooie foto van Taipei Main Station:

Vooral de luchten vind ik mooi!

🧺