Taipei ’24 – Dag 58 – 61: Arbeidsintensieve systeemaanpassing

Zaterdag 1 juni

Vandaag doe ik lekker helemaal niks. Nou ja, ‘s ochtends is het tijd voor huiswerk en andere regeldingen die het leven nou eenmaal van een mens vraagt, en ‘s middags gaan Qiao Shan, Heng Li en ik even richting een boekenwinkel. Daar koop ik nog wat boeken, want ik heb wat geld gekregen van oma waar ik iets van mag uitzoeken. Daarna eten we met z’n drieën pizza, want we hebben enorme honger en heel veel zin in pizza. Reden genoeg toch, voor het weekend?

‘s Avonds doen we een biertje en wouzen we wat. Heerlijk!

 

Zondag 2 juni

Deze ochtend heb ik samen met Heng Li ontbeten bij de FamilyMart waar ik ‘s ochtends vaak zit. Bij ons ontbijt lezen we een boekje. Een gezellige ochtend! Bij terugkomst in onze dorm vind ik het in de woonkamer veel te druk (5 mensen aan tafel is mij vandaag te veel) dus ik ga lekker op stempeltocht. Ik heb even enorme behoefte aan een tijdje alleen ronddwalen, dus ik stap de eerste en beste metro in (de oranje lijn) en ga daar alle stempels halen die ik nog niet had. Van de oranje lijn stap ik over op de gele lijn, dat is een metro die net als de bruine lijn bovengronds rijdt én volledig automatisch. De gele lijn heeft normaalgesproken meer stations dan nu, maar drie stations in het midden van de metrolijn zijn nu gesloten omdat het spoor kapot is door de aardbeving van begin april. Ik beperk mij dus tot de vijf of zes metrostations aan ‘mijn’ kant van de breuk, en ga daar stempels verzamelen. Net zoals de metrolijn zelf zijn de stempels geel en daardoor praktisch niet te zien in mijn boekje, maar boeien. Op de stations vind ik allemaal beertjes, het lijken we de mascottes van de gele lijn. Op elk station hebben ze andere kleren aan, ik vind het schattig!

Nadat ik alle stations op de gele lijn gehad heb ga ik een trammetje in, de Ankang Light Rail. Gaat verder nergens heen, alleen maar door woonwijken, maar ik hoef ook niet alleen maar de toeristische plekken te zien. Een stukje normaal leven van Taiwanezen kan ik ook waarderen. Bij het laatste station stap ik uit. Daar is nog minder dan niks, dus ik loop bergafwaarts naar het vorige (of volgende) station. Daar is 玫瑰中國城 Rose Chinatown. Ik wist niet dat je hier een Chinatown kon hebben, maar toch. Blijft me verbazen, hierzo. Er is overigens niks anders dan een normale straat, alleen het begin staat een poort met daarop de tekst ‘Chinatown’.

In een convenience store ga ik even zitten. Iets eten en iets drinken, en eventjes pauze.

Daarna ga ik met de tram terug en door naar de groene lijn, want daar zijn richting 新店 Xīndiàn nog wat stations die ik niet gehad heb. Vervolgens stap ik over op het pendeltreintje naar 小碧潭 Xiǎobìtán om ook die stempel te halen. Daar ontdek ik dat het station van 小碧潭 Xiǎobìtán maar één doel heeft: mensen van en naar de IKEA transporteren. De trein stopt namelijk praktisch ín de IKEA. Gelukkig vind ik de stempel snel. Het pendeltreintje rijdt niet zo heel vaak, en ik heb niet echt meer zin om een kwartier te wachten op de volgende. Ik spring de trein waar ik net uit kwam weer in, en zo ben ik binnen no time weer terug naar de groene lijn.

‘s Avonds spreek ik met Heng Li en Qiao Shan af om curry te gaan eten in 公館 Gōngguǎn. Daar ben ik ook wel aan toe, een goede maaltijd. Daarna ga ik lekker thuis wouzen, want ik heb genoeg gelopen vandaag en ben best moe.

Zo’n middag stempels verzamelen op metrostations is wel echt precies wat ik nodig had! Misschien doe ik dat een dezer dagen nog wel een keertje.

 

Maandag 3 juni

Vandaag begint de laatste week van school. Nou ja, niet eens helemaal. We hebben vrijdag al een tentamen namelijk, en de week erna hebben we ook nog les en tentamens. Maar dit is wel de week waarin het niet meer zo is als de voorgaande acht weken. Ik ben wel toe aan zomervakantie. De inhoud van de lessen is me niet zo zwaar gevallen, maar ik heb wel zin in even niet meer vroeg opstaan en naar school gaan. Bijna vakantie!

Deze middag doe ik lekker niks. Moet ook even pauze hebben. Ik zou het heel stom vinden als Marc hier is en ik te moe ben om iets te doen. Da’s niet leuk, dus ik neem nu even pauze. Ik spendeer mijn middag aan het maken van wat huiswerk (gelukkig is het niet veel) en het kijken van series. Ik brei nog een handwarmer af en ik lees een boekje. Prima vermaak zo!

 

Dinsdag 4 juni

Zoals ik al had voorspeld ga ik nog eens op stempeltocht. Ik ben namelijk ook redelijk mensenmoe. Als je de hele tijd met acht mensen in een huis leeft… tsja. Ik weet wel dat grote gezelschappen niks voor mij zijn (tell me something new, please) maar op dit moment kan ik er even niet meer zo goed tegen om de hele tijd mensen om me heen te hebben. Ik doe een muziekje in mijn oren en plan om helemaal naar 迴龍 Huílóng (nee, niet ‘huilon!‘, en voor wie deze referentie aan Jochem Myjer snapt, petje af!) te gaan. Daar kom ik nooit aan. Dat klinkt een stuk meer sinister dan het is, want de reden dat ik er nooit kom is omdat ik afgeleid raak door andere metrostationmogelijkheden. Ik verzamel wat oranje stationstempels richting 迴龍 Huílóng en stap ook even uit bij 先嗇宮 Xiānsègōng Xianse Tempel. De tempel is oké, maar de omgeving daar is echt om te janken zo treurig. In twee vierkante kilometer zitten maar twee convenience stores – dat is uitgestorven voor hier. Het is alleen maar nieuwbouw, en niet de mooiste. De helft van de gebouwen is nog in aanbouw dus overal loop je in het stof dat blijkbaar afkomt van Taiwanese bouwprojecten. Op straat is praktisch alles dicht, en de bedrijven/winkels die wel open zijn ruiken ook niet zo briljant, want dat zijn scooterrepareerwinkels. Alhoewel, ik vind er ééntje die naar wierook ruikt. Blijkbaar is de eigenaar ervan wel enigszins religieus, want de helft van zijn toko wordt ingenomen door het vooroudervereringsaltaar (ja, zoek maar uit waar je in dat woord de lettergrepen moet scheiden).

Dan ga ik met jullie ook nog even iets delen over de gele metrolijn, want daar kom ik na de oranje lijn ook nog in. Maar dan natuurlijk naar de stations waar ik nog niet geweest was.

De gele metrolijn is op het moment een verhaal apart. Vanwege de aardbeving van begin april is het spoor bij de middelste drie stations beschadigd. Daar rijdt inmiddels een pendelbus tussen. Tussen de aan de ene kant zes en aan de andere kant vijf stations waar het spoor nog wel intact is rijden nog wel metro’s. Er is alleen één probleempje: nergens is er een wissel waar de metro van kant kan wisselen als deze aankomt bij een van de station grenzend aan de gesloten stations. De metro die je moet hebben in een bepaalde richting rijdt stopt dus afwisselend bij perron 1 en perron 2. Dat is voor een land dat houdt van dichtgetimmerde systemen best ingewikkeld.

Om het probleem der grote verwarring onder de reizigers op te lossen staan er bij elk station van de gele lijn tafels met daarop één of twee computerschermen (ligt eraan hoeveel richtingen je op kan) met daarop welke metrorichting vanaf welk perron vertrekt. En ja, ik kan zeggen ‘elk station’, want ik heb ze op mijn stempeltocht van zondag en dinsdagmiddag allemaal aangedaan. Ik geniet hiervan. 😊

Oh, en dan even over die computerschermen. Er staat altijd een vrijwilliger naast die mocht je er uitzien alsof je in verwarring verkeert (en dat vinden ze nogal gauw als je niet Aziatisch bent) vraagt welke kant je op moet. Als je dat dan uitgesproken krijgt word je naar het juiste perron gedirigeerd. Nu was dat uitspreken bij de richting 板橋 Bǎnqiáo niet zo lastig, maar de andere kant heet 新北產業園區 New Taipei Industrial Park, en dat kreeg ik zo gauw niet verzonnen, want is een beetje lang. Mevrouw vroeg of ik naar 板橋 Bǎnqiáo wilde, toen heb ik maar geantwoord: ‘nee, de andere kant’. Dat was ook duidelijk genoeg, en wederom werd ik naar de andere kant gedirigeerd. Prima systeem zo, wel een beetje arbeidsintensief.

Hierna kom ik met de Taoyuan Airport MRT en de groene lijn weer thuis. 😎 Fijn dagje zo!

🧺