Taipei ’24 – Dag 20 & 21: Kon jij Fucius?

Woensdag 24 april

Vandaag is het regenachtig en koud. Ik ga met jas aan en plu boven mijn hoofd naar school. Na school sprinten we naar de overkant en halen daar wat lunch. Vervolgens sprinten we weer terug naar ons lesgebouw om de lunch daar op te eten en ons huiswerk maar te maken. Je kunt niet veel andere dingen doen als het zo hard regent.

Wel een unicum vandaag: bij mijn lunch zit een stukje kip, en er zit zowaar geen bot in!

Nadat we ons huiswerk (en ik ook de helft van het huiswerk voor volgende week) af hebben gaan we door de regen toch maar naar huis. Daar wouzen we eigenlijk tot het tijd is om avond te gaan eten. We zijn best wel moe ook, dus een rust(mid)dagje kan geen kwaad. ‘s Avonds gaan we eten bij een Japanse keten: すきや Sukiya.

Het regent nog steeds gigantisch, dus wij weer gewapend met plu’s en jassen naar buiten. Wel met korte broek, want als het zo hard regent moet je geen lange broek aan willen hebben. Al het water dat op de grond valt spat weer naar boven waardoor je broek binnen de kortste keren tot je knieën zeiknat is. En dat is echt niet goed voor je als je vervolgens een etablissement avec airco binnentreedt, want dan krijg je het me koud!

We stappen binnen bij すきや Sukiya. Eigenlijk is het gewoon Japans fastfood. Dat vond ik de eerste keer dat ik er was al, en eigenlijk deze tweede keer weer. Alles is een beetje vettig. De tafels wisselen snel, dus het is ook niet de bedoeling dat je lang blijft zitten. Nou willen wij dat alledrie ook helemaal niet, want het is buiten al koud, binnen zo mogelijk nog kouder door de airco, en wij zitten daar in onze t-shirts en korte broeken. Helemaal niet leuk eigenlijk.

We eten wat, en ik maak iets mee wat ik helemaal niet had verwacht.

Ik eet wederom een stukje kip zonder bot.

Belachelijk. Het kán wel. En het is dus nu geen unicum meer. Tsja, óf het is een unicum dat het twee keer achter elkaar gebeurt. Eigenlijk denk ik dat dat aan de hand is.

Ondanks dat het gerecht stond aangeprijsd als ‘kipnugget’, heb ik toch enigszins het vermoeden dat het volledig toeval was dat er geen bot in zat.

Waarom heeft een kip ook zo veel botten… Irritant.

 

Donderdag 25 april

Vandaag zijn we een stuk actiever dan gister. Na school gaan we naar 圓山 Yuánshān. Dat is een station van de rode metrolijn. Er is een groot overdekt plein genaamd Taipei Expo waar vaak een farmer’s market wordt gehouden. Die is er nu niet, want het is doordeweeks. Vorige zomer ben ik hier ook geweest, en toen vond ik aan de achterkant van de Taipei Expo een foodcourt met lekker en betaalbaar eten. We kijken even of dit foodcourt nu open is en een optie is voor ons avondeten. Dat blijkt niet zo te zijn. Nou ja, het is wel open, maar het ziet er allemaal een stuk sjieker uit dan de vorige keer dat ik hier was. Het bewijs daarvoor vinden we in de prijzen: alles is minstens twee keer zo duur als het was, en het ziet er niet naar uit dat we daar dan genoeg eten voor krijgen dat het een goede avondmaaltijd is. Dit wordt niks.

Gelukkig ben ik daarop voorbereid. We lopen weer terug naar het metrostation, steken over, en gaan de andere kant op. Daar zijn namelijk nog veel meer restaurantjes waar we ook kunnen, maar er is ook nog een Confuciustempel. Daar gaan we eventjes in, want tempels vinden wij leuk. Bij de ingang vinden we gelijk een stempel (hebbuh!). We worden begroet door drie Confuciusjes (ik hoop dat dat woord nooit voorkomt in het Groot Dictee der Nederlandse Taal).

Confuciustempels zijn vaak niet zo uitgedost als andere soorten tempels hier. Confucius hield van eenvoud, van mensen die wisten waar ze hoorden, en vooral dus niet van allerlei tierelantijntjes die alleen maar afleidden van het leren. Desalniettemin is het een mooie plek om te lopen. De tempel is ruim opgezet, en vanwege het beetje regenachtige weer zijn er niet veel mensen. Dat is voor ons fijn, want we kunnen overal rustig kijken.

Er is ook nog een schattig vijvertje met schildpadjes erin. Die vinden wij het leukst, want de schildpadjes zijn lekker druk heen en weer aan het zwemmen. 😃

Na de Confuciustempel gaan we wat eten. Dat wordt een duizend-in-een-dozijn eettentje. Gewoon lekker ‘standaard’ Taiwanees eten, iets met noedelsoep en dumplings. Maar wij vinden het heerlijk en we blijven met z’n drieën tot sluitingstijd (is 8 uur in deze winkel, dus valt wel mee) zitten kletsen en lachen. 😁

Eenmaal terug bij de metro moeten we even langs de wc. Daarnaast vind ik een interessant bord:

Dit is waarschijnlijk niet te lezen, dus ik zal even overtypen wat hier staat:

“This schedule doesn’t apply during natural disasters, anomalies, accidents, government suspension of school and work, major events, consecutive holidays & epidemic.”

Oftewel: “Dit treinschema geldt niet bij natuurrampen, onregelmatigheden, ongelukken, overheidsopschorting van school en werk, grote evenementen, aaneensluitende vrije dagen & epidemieën.”

Goed dichtgeluld, Taiwan. Goed dichtgeluld. 😎 Vooral die toevoeging van epidemieën vonden wij mooi. En als er hier stront aan de knikker is en je weet niet waar je het onder moet scharen, dan noem je het maar gewoon een ‘onregelmatigheid’, hoe vaag dat dan ook wel niet mag wezen. Och ja, je moet iets!

🧺