Taipei ’23 – dag 30: Simkaartengeklooi

Vannacht kon ik het maar niet warm krijgen. Dat vond ik gek in een kamer waar het standaard 26 graden is. Uiteindelijk ben ik met een lange joggingbroek én sokken aan gaan slapen. Toen gebeurde er natuurlijk wat je al zou verwachten: om half 4 badend in het zweet schrok ik wakker. Alles zeiknat. Dat is sinds ik héél klein ben niet meer gebeurd (en gelukkig maar). He-le-maal ruk.

Ik naar beneden, even wat water drinken, ander t-shirt aan, lange joggingbroek uit, en aan de andere kant van het bed maar verder slapen. Maar goed, heel lekker word je dan niet wakker. Het voelde alsof ik de dag ervoor een marathon had gelopen, ik had overal spierpijn. Ik schrijf het maar af op een combi aan verschillende dingen. Eén daarvan zou best wel eens kimchi kunnen zijn, oftewel Koreaanse gefermenteerde kool. Dat heb ik gister namelijk voor ‘t eerst gegeten. Ik vond het lekker, want het was lekker fris. Maar mijn maag is niet zo gewend aan dat eten. Het voelde niet als voedselvergiftiging, maar het voelde wel alsof er iets niet helemaal goed zat.

Vandaag heb ik met mijn Zwitserse klasgenootje afgesproken om naar 淡水 Tamsui te gaan. Daar ben ik al een keertje geweest, met Diet, maar ik wil er nu nog een keertje heen omdat ik toch nog wat verschillende soorten souvenirtjes wil kopen. Magneetjes, ansichtkaarten, etc. Daarvoor moeten we nog wel allebei een simkaart kopen. We zijn ongeveer tegelijkertijd aangekomen dus onze simkaarten die ons een maand lang ongelimiteerd internet hebben gegeven verlopen bijna. Als we bij de simkaartenwinkel kopen is vraag nummer één: 你帶了護照嗎？ Oftewel: heb je je paspoort mee? Nee… natuurlijk niet. Helemaal ruk, volledig vergeten. Bah. Nou moet dit later.

Mijn simkaart verloopt vanavond om 21:21. Dus dan moet ik het daarvoor maar gaan doen. Oké, probleem voor later. Eerst eten. Dat wordt een Japans tentje. Rijst met rundvlees en een drankje wat smaakt als snoepjes uit mijn kindertijd en eruit ziet als waterige melk. Geen idee hoe die snoepjes trouwens heetten, dat antwoord blijf ik jullie verschuldigd. ‘t Was in ieder geval lekker, en dat vond ik het belangrijkst!

Daarna gaan we in de metro naar Tamsui. In de metro concluderen wij dat we niet de enige zijn die als idee hadden om naar Tamsui te gaan dit weekend. Da’s niet gek, want Tamsui is ook voor de inwoners van Taipei een populaire plek om te komen relaxen. We moeten de hele weg staan, en dat is vervelend, want de metro is druk, het is er warm, en ik voelde me al moe. In Tamsui lopen we eerst door het oude straatje heen. Souvenirwinkeltje na souvenirwinkeltje. Al gauw heb ik mijn magneetverzameling aangevuld. Aan het eind van de straat vinden we een 7/11 waar we wat te drinken kopen. Deze 7/11 heeft aan twee kanten een in- en uitgang, waardoor we door de winkel heen naar de boulevard kunnen lopen. Perfect!

Op de boulevard kiezen we een bankje. Wij willen zitten. Het perfecte moment om even mensen te kijken. 😃 We concluderen dat er in Taiwan ook zoiets bestaat als ANWB-kleren, maar dan niet in de vorm van (veelal) oudere stellen. Neen, hier komt het vaak voor dat ouders hun kinderen in dezelfde kleding kleden, ook al zijn de kinderen in kwestie geen tweeling. Overigens lopen de ouders ook vaak in dezelfde t-shirts, veelal met cartoons erop. En dan heb je nog de vriendengroepen die met dezelfde t-shirts aan lopen. Dat zijn dan veelal drie, vier of vijf jonge mensen met, tjsa, allemaal hetzelfde cartoon-t-shirt aan. Ik geloof dat men zich in het westen toch wat meer bezighoudt met de eigen unieke verschijning. Dat is hier allemaal niet zo belangrijk, het behoren tot een collectief voert de boventoon in kledingkeuze.

Anderhalf uur later is het tijd om de boulevard af te lopen in de richting van de metro. Na nog een tweetal souvenirwinkeltjes vinden we het wel weer mooi geweest. Metro naar huis en even uitpuffen. Dat doe ik niet heel lang, want ik moet nog steeds een simkaart kopen. 21:21 komt me veel te snel dichterbij en ik ben hier al een keer wakker geworden zonder stroom en dus ook zonder wifi. We hebben vanmiddag al best veel gegeten dus echt avondeten hoef ik niet. Op ongeveer 10 minuten lopen vind ik een supermarkt én een telefoonwinkel bij elkaar. Perfect! Wel jammer dat het tussen twee metrostations in is, dus metro heeft geen zin.

Eerst maar de simkaart. Meneer daar zegt dat ze alleen simkaarten hebben voor drie, vijf, of dertig dagen. Ik wil eigenlijk tien of vijftien, want ik hoef er nog maar acht en zeven is dus te weinig. Maar, ik ben ook te moe om nog drie andere winkels af te gaan, dus vijf dagen it is, en dan over vijf dagen nog een keer terug voor drie. Dan de supermarkt. Die is natuurlijk weer in een of andere kelder. Het blijft me verrassen, hoe ontzettend veel winkels hier verborgen zitten op verdiepingen die zich nogal niet op ooghoogte bevinden. Bij de supermarkt hoop ik op een stokbroodje, maar dat mislukt. Dan maar wat andere dingen, waaronder fruit en crackertjes. Eenmaal thuis eet ik een bak mango op, die is heerlijk. Bedtijd, morgen een betere dag. 😃

🧺