Taipei ’23 – dag 12: Onverstaanbaar (in het Chinees, tenminste)

In de categorie meldingen hoe het met mij gaat: stuuuuukken beter, hallelujah.

Hoi!

Ik leef weer.

Daar ben ik heel blij mee, want er is echt he-le-maal niks aan om de godganse dag alleen op een kamer te zitten, wachtend op het moment dat je je weer beter voelt. Want je kan nog zo vrolijk, zelfverzekerd en vol levenslust op reis gaan naar Taiwan, maar als je ziek bent, dan wil je het liefst naar huis en naar de mensen waar je heel veel van houdt. Zo ook ik, want ik ben ook maar mens.

Naja, dat waren ongeveer mijn gedachten de afgelopen 48 uur. Ik vond het eigenlijk ook zwaar klote (excuse my language) om naar het vliegveld te gaan om Diet weg te brengen, want op dat moment wilde ik zelf ook wel heel graag naar huis. Dan voelt het op het vliegveld zijn een beetje alsof thuis dichtbij is, maar oh nee, want je moet het hier nog een maand volmaken!

Nou is dat dus helemaal geen probleem als ik me prima voel, maar met hoe ‘t de afgelopen twee dagen ging, vond ik dat even niet zo leuk.

Anyway, nou gaat het weer. Vandaar dat jullie ook in één keer alle verhalen krijgen.

Ik heb gisteren wel mijn bed verschoond. Dat moest ook echt, want daar had ik al ruim anderhalve week in geslapen. Het nare is namelijk dat je je beddengoed hier buiten moet hangen om te laten drogen. Er is wel een droger, die óf warme óf koude lucht blaast, maar de praktijk wijst uit dat daar niet echt iets van droog wordt. En buiten hangen is ook niet erg, vroeger deed men immers niet anders, ware het niet dat het hier geregeld zo hard waait dat ik bang ben dat mijn beddengoed beneden in het zwembad (ja dat is er) terecht komt. En ik heb écht geen zin om de housing manager te appen met: “Hoi, mijn beddengoed is pah (weg), mag ik nieuw?”

Dat is allemaal gelukkig goed gegaan en aan het eind van gister had ik weer een schoon bed. Yay! Ikke blij. Ik heb zo’n gigantische pleurishekel aan vieze bedden. De lucht alleen al, zum kotsen. Gelukkig gaat het hier niet heel hard met airco aan en elke avond voor het slapen gaan douchen. Maar, ik knap echt heel erg op van een schoon bed! 😀 Enne, het volgende schone bed laat ik wat minder lang op zich wachten.

Ik ga vandaag nog niet naar school. Ik voel me wel een stuk beter, maar ik heb nog steeds last van mijn keel en blaak niet van de energie. Wel heb ik vandaag zin om mijn lenzen in te doen en gewone kleren aan (dus geen pyjama) te doen na de douche, dus dat doe ik rond een uur of 12 maar. Dan ga ik even boodschappen doen. Ik koop alles waar een westers klein kind blij van wordt bij een dag thuis uitzieken: fruit, een sapje, frisdrank, een chipje, wat M&Ms, en wat brood.

Qua medicijnen koop ik nog een pakje Strepsils en een flesje neusspray. Ik ben er niet zo van om in het buitenland medicijnen te kopen, maar ik weiger nog een nacht met dichte neus te slapen. Dat hoeft niet, dus ik doe het niet. Gelukkig vind ik een flesje waar xylometazoline op staat. Dat woord heb ik als klein meisje ooit een keer uit mijn hoofd geleerd, omdat ik het fascinerend vond dat er zulke lange woorden bestaan. Dat dat op een flesje neusspray van pap en mam stond was toeval. 😇

Over lange woorden gesproken, ik ken nu nog langere woorden dan toen ik klein was:

Traumahelikopterneuswielventieldopjesfabrieksafdelingsmanager-in-opleiding.

Zo, nu jij.

(But seriously, als je een nog langer woord kent, dan hoor ik het graag.)

Overigens kan ik geen Ricola meer zien. Mijn hele tong was gisteren verkleurd van de snoepjes, en ik wil ze eigenlijk helemaal nooit meer ruiken, proeven of zien. Bwegh. Gelukkig hoeft het vandaag ook niet meer, Strepsils en paracetamol is genoeg. En dus de neusspray, waarvan ik de bijsluiter zowaar kon lezen! Toch wel fijn, als je weet wat voor zooi je in je lichaam gooit. In de neusspray zit ook menthol, en dat heb ik geweten. Holy moly, alles in mij werd direct tien graden kouder. Betekent wel dat wat er in het flesje zit werkt, dus ik vind het prima. Na even knipperen met mijn ogen zijn de tranen ook weer weg. Nog een probleem opgelost. 🤣

Op de weg terug koop ik bij de 7/11 of Family Mart (geen idee meer) nog een kop koffie. Blijkbaar ben ik niet te verstaan, want ik krijg een harde 什麼 shenme oftewel ‘Waaaaaat?’ Ik herhaal mijn bestelling: latte, grote beker alsjeblieft. Dit keer verstaat ze het wel. Ze antwoord met iets van “als je nou een extra grote bestelt dan betaal je net zoveel als bij een grote beker”. Prima, ik wil graag een kop koffie, dus ik vind deze Amerikaanse belachelijk grote beker koffie ook prima.

Ik ben maximaal een uurtje weggeweest, eerder drie kwartier denk ik. Eenmaal thuis gaat alles de koelkast in, want door die korte minuten buiten lopen (ben het merendeel van de tijd bij de drogist geweest op zoek naar medicijnen) is alles al opgewarmd. Dus ook het fruit, het sap, en de ijsthee. In tegenstelling tot Aziaten houd ik er niet van mijn eten en drinken op kamertemperatuur te consumeren. Ik ben toch wel zo westers dat het óf koud, óf warm moet zijn. En met de temperaturen hier buiten is die keuze makkelijk gemaakt: koud it is!

Na die tijd buiten ben ik eigenlijk ook best moe. Ik voel me wel beter, maar het is nog niet echt heel goed. Ik besluit morgen ook nog niet naar school te gaan en helemaal uit te zieken. De rest van de middag hang ik op bed, beetje wouzen, kletsen met thuis, en muziek luisteren. Aan het eind van de middag zijn pap en mam aangekomen in Hong Kong, en we kletsen even. Ik krijg een foto van een menukaart. Of ik advies wil geven over wat ze moeten bestellen. Ik kies twee dingen die mij wel lekker lijken, en gelukkig blijkt dat ook zo te zijn. 🥳

Op het bonnetje, waar ik een foto van krijg, zie ik verder ook 青島 staan. Dat is Tsing Tao, oftewel bier! En er is precies één reden waarom ik jullie vertel dat pap en mam op hun eerste avond in Hong Kong gelijk aan het bier zitten, en dat heeft niks met hen of met mij te maken. Tsing Tao is een overblijfsel van de tijd dat Duitsland rond 1898 zowaar een heel klein stukje China bezat, namelijk de stad 青島 ergens tussen Shanghai en Beijing in, aan de kust (nowhere near Hong Kong dus). Ik heb dit ergens tijdens een geschiedeniscollege van mijn professor gehoord, die het, net als ik, erg amusant vond dat de Duitsers toen ze eenmaal een kolonie hadden ergens (waren er toch al niet zo veel) gelijk bier zijn gaan brouwen. Go Germany! 🍻

Ik wilde er vanavond ook nog wel uit om nog een biertje te gaan kopen, maar het begint hier heel hard te regenen. Ik laat het maar zitten, heb geen zin om zeiknat thuis te komen. Morgen weer een dag. Morgen ga ik misschien wel even wat verder naar buiten. Op een rustig moment met de metro ergens heen. Maar dan moet ik wel normaal kunnen praten, want ik vind het echt verschrikkelijk om me niet verstaanbaar te kunnen maken. Alhoewel ik dat wel verwacht, met hoe ik me nu voel, en hoe ik nu klink.

Stijgende lijnen! Ik ga nog even douchen, mijn haar wassen, en dan lekker slapen (zonder gezette wekker).

明天再聊！(Morgen kletsen we verder!)

🧺