Taipei ’24 – Dag 29 en 30: Metroromantiek

Vrijdag 3 mei

Nou, wat er vandaag toch gebeurd is! Dat ga je helemaal niet geloven. Ik geloof het zelf eigenlijk ook nog geneens… maar goed. Daar komen we straks op.

Even bij het begin beginnen: na de les.

Wij gaan maar eens richting 大稻埕 Dàdàochéng en de daarbij behorende 迪化街 Díhuà Jiē Dihua Shopping Street. Bij metrostation 北門 Běimén stappen we uit. Het is warm, want de zon schijnt. Maar we kunnen het wel hebben. Het is vrijdagmiddag, en verder hoeven we toch niks. We slenteren door de drukke straat waar men allerlei tierelantijntjes maar onder andere heel erg veel gedroogd fruit verkoopt. In een souvenirwinkel koop ik sokken met daarop het patroon dat je normaal in je karakteroefenschrift vindt. Ik vind leuk! 😃

Het zijn lange sokken, dus die kunnen nu nog niet aan. Maar thuis wel weer!

Ik vind 大稻埕 Dàdàochéng een leuke plek. Voordat ik in 2018 voor het eerst in m’n eentje naar Taiwan ging had ik op Netflix een serie gevonden die deels in Taipei en deels in San Francisco was opgenomen. Het deel in Taipei was gefilmd in, je raadt het al, 大稻埕 Dàdàochéng. Dus toen ik hier in 2018 kwam is het een van de eerste plekken waar ik toen naartoe ben gegaan, omdat ik het heel gaaf vond dat ik aan de andere kant van de wereld op een plek kon komen die ik in een serie al gezien had.

We lopen de hele straat uit. Die blijkt best lang te zijn en helemaal naar metrostation 大橋頭 Dà Qiáotóu te lopen. Daar waren we nog niet geweest, dus daar halen we een stempel. Hebbuh, allemaal! 😎 We zijn moe van de warmte en besluiten dat het tijd is om even te zitten en iets kouds te drinken. Dat wordt in de ondergrondse mall hier in de buurt. Ik bestel een citroendrankje, maar ik moet het van de meneer achter de kassa eerst proeven, want de smaak is nogal 特別 tèbié ‘uitzonderlijk’. Ik krijg een minibekertje en neem een slok. Yup, verstandig dat hij mij laat proeven, dit is inderdaad wel heel sterk. Hij vraagt welke afdeling te sterk is: de citroen of de thee. Ik antwoord dat de citroensmaak te erg is en dat ik de theesmaak wel oké vind. Daarop krijg ik een ander drankje aanbevolen, wat ik dan maar bestel. Dat blijkt inderdaad een stuk beter te zijn, ondanks dat het nog steeds een heftige smaak is. Ach ja, geeft niet. Wel lekker verfrissend.

Als we uitgezeten zijn ga ik in m’n eentje nog even op stempeltocht. Maar eerst komen we nog een heel interessante ticketmachine tegen. Eentje zowel voor mensen die op zoek zijn naar de liefde, als voor mensen die de liefde al gevonden hebben en samen een romantisch uitje willen. Dat werkt namelijk zo:

Je kiest een vorm. De ik-heb-de-liefde-gevonden-vorm noem ik even dubbelrond, want ik weet oprecht niet hoe de vorm heet, en dat ga ik ook niet zo makkelijk kunnen googelen. De ander is een hartje, maar ik vind dat je er ook een perzikje in kan zien. Aan jullie om eventuele gedachten verder te produceren. Veel plezier!

Anyway, het werkt zo:

Kies je dubbelrond (dan heb je dus al iemand), dan koop je voor een vaste prijs twee metrotickets die je op dezelfde dag kunt gebruiken voor een retourtje naar keuze. Relatief goedkoop, en wat is nou leuker dan samen met een roze munt de metro bestormen?

Kies je voor het hartje (of perzikje), dan koop je voor een vaste prijs een kaartje voor jezelf. Maar, vervolgens moet je ook nog invullen wat voor eigenschappen je graag in je toekomstige liefde ziet. Op basis daarvan schrijft de machine dan een gedichtje voor je, dat je ook uitgeprint krijgt en mee kunt nemen. Als een soort liefdeswens (I guess).

Eigenlijk vind ik het wel schattig. 😁 Ik had deze combinatie zelf echt nooit bedacht.

Daarna dus m’n eigen stempeltocht. Kwam onderweg nog een mooi park tegen, zie foto’s boven.

Ik heb namelijk afgesproken om met wat mensen uit Nederland die nu in Taiwan zijn naar 士林夜市 Shìlín Yèshì Shilin Night Market te gaan. (Degenen waar het over gaat weten het wel, en omdat dit allemaal op een openbare website staat ga ik er geen namen bij zetten, vind ik niet nodig.) Gezien ik tijd heb, en zij nog aan het werk zijn, ga ik rustig aan met de metro richting hun hotel, wat zich bij 林口 Línkǒu bevindt. Ik wil van elk station wel een stempel, dus ik ga elk station de metro uit, stempel zoeken, en de volgende metro weer in. Bij de oranje lijn is dat prima te doen, want om de twee minuten komt er wel een metro. Vervolgens moet ik overstappen op de paarse lijn die naar het vliegveld rijdt. Dat is wat lastiger, qua stempels, want er komt maar één trein per kwartier. Dat lijkt voor ons heel veel, maar als je de efficiëntie van het Taipeise openbaar vervoer gewend bent geraakt dan duurt een kwartier ineens heel erg lang… Naja. Ik houd het ongeveer vijf of zes stations vol, en daarna heb ik geen zin meer om te wachten. Ik ga naar 林口 Línkǒu. Daar vind ik de rest en we gaan aan een biertje. Mét schuim erop! Da’s nieuw, het vorige bier dat ik hier heb gehad had geen schuim. Dat werd zo in een glas geschonken dat het al dood was voordat het uitgeschonken was. Het hele hotel is ontzettend westers, trouwens. Ik onderga een halve omgekeerde cultuurshock, want ze komen zowaar naar je tafel toe om een bestelling op te nemen. Belachelijk! (Maar wel grappig.)

Na een uurtje zijn ze klaar met werken. Spullen in kamers droppen, en wij naar de metro. Op naar de night market!

Maar dan…

 

Next train: 20:16

En de volgende seconde:

Next train: 20:44

Vervolgens een bericht:

Due to some unforeseen circumstance, the service to Taipei is delayed. Please take the next train.

 

Hoe dan! Ik heb nog nooit meegemaakt dat er hier een metro opeens niet reed. Sterker nog, het staat er hier om bekend dat alles altijd rijdt, behalve als er tyfoons zijn of als er net een aardbeving is geweest en de rails echt kapot is. Maar other than that moet die bende hier gewoon rijden… Wat een pech! Maar goed, ook Taipei is onderheven aan onvoorziene omstandigheden, zo blijkt weer. Wij schikken ons in ons lot.

Alleen dan is 士林夜市 Shìlín Yèshì Shilin Night Market ineens best ver weg. We besluiten om dan maar in de buurt wat te eten en te hopen dat tegen de tijd dat ik naar huis wil de metro wel weer normaal rijdt. We eindigen, geheel niet volgens plan, in het winkelcentrum waar ze gisteren ook al hadden gegeten. Helaasch… Gelukkig smaakt het eten wel: Japans.

Rond 10 uur ga ik weer naar huis. Gelukkig rijden de metro’s dan weer wel! Ik was van plan om de express service te nemen, die stopt namelijk op het station na 林口 Línkǒu. Maar terwijl ik in de metro zit hoor ik in het Chinees iets dat klinkt als “er is geen express service meer, dus stap hier alsjeblieft niet over”. Maar even het Engels beluisteren, want ik hoop dat ik het fout heb verstaan. Maar nee, ik had het goed. Zucht, nu duurt de rit terug naar Taipei een kwartier langer. Op zich helemaal niet erg, want het is niet vervelend in de trein ofzo. Maar ik ben eigenlijk wel zo moe dat ik hier dus echt geen zin meer in heb. Naja, ik heb weinig keus. Accepteren maar.

Een goed halfuur later komt de metro aan in Taipei. Ik stap uit en loop onder de grond naar 北門 Běimén, daar stap ik weer op de groene metrolijn naar huis, en rond 11 uur ben ik weer thuis. Het viel toch wel mee. Met Qiao Shan doe ik nog gezellig een biertje, en dan is ook deze dag weer afgelopen.

Morgen ga ik helemaal niks doen, dus dat kan ik ook nog wel bij vandaag schrijven. 😴

 

Zaterdag 4 mei

Noodwekker om 11 uur. Ik word eerst om 8 uur wakker, en daarna weer om 11 uur van de wekker. Ik ga douchen en dan koffie en ontbijt halen. Lekker! Daarna ga ik aan tafel zitten om een hele hoop huiswerk te maken. Dat duurt ongeveer tot 5 uur. Daarna zijn Qiao Shan en Qiqi terug van de dierentuin en gaan we met z’n drieën nog wat eten. Verder doe ik wat dingen voor mezelf, lekker relaxt. 😎 En nodig, want ik ben nog steeds moe van gister.

 

🧺