Taipei ’24 – Dag 22: Kleurveranderdraak en giltelefoon

Vrijdag 26 april

Vandaag is het Kung Fu Panda 4 dag!

Oh wat heb ik daar zin in! Vanmiddag, na de les, gaan we naar de film. Naar Kung Fu Panda 4 (als je dat nog niet begrepen had). Maar eerst… nog even een mondeling Mandarijn. We hebben vanaf nu dus elke vrijdag een kort mondeling tijdens onze spreeklessen. De donderdag ervoor loten we wie wanneer mag. De eerste keer mocht ik als eerste (dat was vorige week). Deze keer moet ik als allerlaatste, dus pas om 12 uur. Maar eigenlijk maakt me dat helemaal niet uit, want ik ben toch niet later uit dan normaal. En als je tegen mij zegt: “je mag nu hier anderhalf uur met een boek gaan zitten wouzen” dan ben ik eigenlijk wel heel gelukkig, want gewoon even niks kunnen doen is ook wat waard!

Voor mijn mondeling vandaag zit ik met Qiqi (die moet twintig minuten voor mij) nog even de tekst door te nemen. Het mondeling bestaat namelijk elke keer uit twee delen: een stukje tekst oplezen in vereenvoudigde karakters en vervolgens een vraag beantwoorden over de tekst in kwestie. Vorige week mocht ik in het Mandarijn uitleggen wat de zesjescultuur was, deze week mag ik vertellen wat ik vind van het feit dat we zowel hier als in Nederland KFC en McDonalds en Burger King hebben. Tsja, wat vind ik van globalisatie? Nou, ik kan je één ding vertellen: als het voor een cijfer is, heel erg veel. Wat het was, zou ik niet meer weten. Maar dat maakt ook niet uit – het gaat om de taalkunst, niet om het argument zelf.

Na onze lessen gaan we eten. Maar, we hebben een probleempje. Het regent weer ontzettend hard, en Qiao Shan heeft geen plu of jas bij zich. Ik heb wel een plu én jas bij me. Qiqi heeft zelf een plu. Dus, Qiao Shan met mijn jas en ik onder de plu naar de plek waar ze eten verkopen. Vervolgens lopen we met het eten in een door mijn linkerhand hermetisch afgesloten plastic zak razendsnel naar huis om het daar lekker in alle droogte op te eten. Mijn schoenen zijn zeiknat als we aankomen, en mijn jas natuurlijk ook. Alles hangt binnen mum van tijd te drogen, en omdat we blij zijn dat we uit de regen zijn doet het eten ons echt heel goed smaken.

Thuis doen we wat huiswerk en wouzen we wat. Rond drie uur gaan we richting de bioscoop, die is twee metrohaltes weg. We kopen ijsthee met pudding (want ja, je moet het proberen) en kopen kaartjes. De mevrouw die ze verkoopt vraagt of we het zeker weten, want deze film is helemaal in het Mandarijn. Dus in het Mandarijn gesproken met ondertiteling in het Mandarijn. Wij antwoorden dat we weten dat de film écht volledig in het Mandarijn is en dat het oké is. Met een opgetrokken wenkbrauw verkoopt mevrouw ons de kaartjes.

We gaan naar binnen. Daar komt wederom een meneer naar ons toe die vraag naar welke film we gaan. Ik wijs op de poster naast ons en zeg「功夫熊貓 4」(Die hoef ik toch niet te vertalen?) Hij vraagt of we dat wel kunnen verstaan, want de film is in het Mandarijn met ondertitels in Chinese karakters. Ik antwoord dat we dat inderdaad weten en dat dat wel lukt, want we zijn hier om Chinees te leren. En als we het niet snappen, zoeken we de woorden daarna wel op. Ook deze meneer kijkt verbaasd, maar hij lijkt wel blij te zijn dat het geen drie verdwaalde buitenlanders zijn die zijn bioscoop onveilig komen maken.

Wij zijn ook blij dat er geen drie verdwaalde buitenlanders zijn die de bioscoop onveilig komen maken. Zou niet weten wie dat dan zouden zijn, trouwens…

De bioscoopzaal is minuscuul. Ik schat in dat er nog geen dertig mensen in passen. En ja, dat had ik prima kunnen tellen, maar daar had ik geen zin in, dus dat heb ik niet gedaan. We zijn met meer buitenlanders dan Taiwanezen, want naast ons zitten er nog twee jongens in de zaal, en dat is het. Eigenlijk wel heel relaxt zo!

We vonden de film alledrie echt heel leuk. Prima te begrijpen ook. Ik leer het Chinese woord voor kameleon: 變色龍 ‘kleurveranderdraak’. Ik vind mooi.

Na de film gaan we aan de curry, want er zit in de buurt een tentje met lekkere curry. Daarna gaan we nog even Pokémons vangen in het Pokémon Experience Center. Ik ben op jacht naar Skitty, maar het lukt me niet om die te vinden. Helaas… misschien is die alleen in Japan. Ik neem zelf nog wel een kleine Pikachu mee naar huis. Misschien moet ik hier niet te vaak naartoe gaan… maar het is wel echt heel leuk! 😁

Filmkaartje!

Vertaling: 2e verdieping, 3e hal, rij 4, stoel 4. Alles gaat altijd van groot naar klein hier. 😎

‘s Avonds drinken Qiao Shan en ik nog een biertje thuis. De rest van onze klasgenootjes gaan vanavond uit, want er is iemand jarig. Als wij om half tien thuiskomen zijn ze er nog (beetje gek wel, maar goed). Ze zijn al wel flink aangeschoten. Er gaat zo een halve fles rijstwijn doorheen (34% alcohol). Gemixt met milk tea. Je moet het maar willen… stelletje idiootjes. 🤣 Hoe meer alcohol er ingaat, hoe luidruchtiger ze worden. Als ze om half elf dan eindelijk opgehoepeld zijn (we vinden ze wel lief hoor, alleen een beetje druk) genieten we eerst vijf minuten van de stilte om ons heen. Daarna proosten we op de vrijdagavond.

Het is gezellig. Zo gezellig dat we nog aan een biertje zitten (pas nummer 3, rustig aan) als om half drie ‘s nachts onze telefoons afgaan met een soort Amber Alert. Nog geen seconde erna begint de grond best flink te schudden. Godverdetyfus, het is weer zo ver. Aardbeving. Naja, okay. Op het moment dat we allemaal besluiten naar buiten te gaan stopt het geschud, dus blijven we maar binnen. Een beving van 6.1 op de Schaal van Richter, wederom in 花蓮 Hualien. Bij ons voelt het minder heftig, maar nog steeds niet te missen. Vooral erg onheilspellend dat eerst al onze telefoons afgingen en vervolgens alles ging schudden.

Niet lang daarna gaan we slapen, maar rond half vier worden we wederom wakker getrild door nog een beving. Minder heftig dan die van half drie, dus het zal allemaal wel. Onze klasgenootjes zijn nog steeds niet thuis. De volgende dag horen we van ze dat ze nog in een parkje waren toen ineens alle planten begonnen te schudden. Dat lijkt me een gekke ervaring als je dronken bent. Naja, zij liever dan wij. Ze hebben gelukkig wel een leuke avond gehad, en ik ben niemand tegengekomen die in mijn kamer stond omdat ze een verkeerde afslag op de gang hadden genomen. Win-winsituatie, toch?

🧺