Taipei ’24 – Dag 83: Slotstuk

Woensdag 26 juni

Vandaag gaan we naar huis. Vanavond, om 23:55, met KL808. Terug naar Amsterdam, en dan met de trein naar huis. Het is mooi geweest. De zomer staat hier voor de deur, met de bijbehorende ongelooflijk hoge temperaturen. Elke dag gevoelstemperatuur 40+ breekt mij op. Ik kom graag nog een keer terug, maar niet na mei.

Vandaag doen we nog een rondje stad, drinken nog een kop koffie bij Louisa Coffee (onze favoriet) en gaan nog wat stempels halen. Ik wilde graag nog een stempel van 迴龍 Huílóng, het eindstation van de metro die we steeds naar onze AirBNB nemen. Dat blijkt het bezoekje waard te zijn – er staat een prachtige draak op.

Ik doe ook nog wat boodschappen in mijn favoriete boekenwinkel. Geen boeken, hoor. Die heb ik nu wel genoeg (pap, mam, Marc can verify). Moet nog wat papier kopen voor mam, want die heeft hier ook papier gekocht en dat is nu haar favoriete werknotitiepapier. Ik begrijp dat soort fascinaties en de daaruit volgende neiging om alleen nog maar dat papier te willen gebruiken waardoor de in Taiwan gekochte verzameling er erg snel doorheen gaat. Ik voed dat soort dingen graag, want het zijn gebruiken waar wij blij van worden.

Na deze activiteiten gaan we terug richting AirBNB. Het is inmiddels een uur of vijf, en we besluiten dat het handig is om eerst wat te eten, dan terug te gaan om in te pakken, dan te douchen, en dan naar het vliegveld te gaan. Dat douchen is echt een vereiste, wat we stinken wel tien uur in de wind, en om zo veertien uur in een vliegtuig te gaan zitten is echt niet plezant.

We eten nog maar een keertje bij het tentje waar we Marcs eerste avond ook noedelsoep hebben gegeten. Het is mijn favoriete noedelsoeptentje, want het is een keten die op veel plekken zit. Fijn als je weet waar je heen kunt. We eten er ook weer wat kimchi bij en drinken ondertussen iets. Dat was het dan, het laatste avondmaal. We gaan terug naar de kamer.

Daar proberen we de enorme tyfusbende in koffers te pakken. Gelukkig is het qua volume niet zo’n probleem: twee grote koffers en twee kleine rolkoffertjes, daar kan een hoop in. Het gewicht eerlijk verdelen is wat anders, vanwege de vele boeken die ik mee heb. Uiteindelijk eindigt Marc met een koffer van 25 kilo en ik met eentje van 27 kilo. Gelukkig mag het allemaal mee.

Met enige moeite komen de koffers beneden. Daarna is het eerstvolgende tilwerk pas weer in Nederland, de NS-trein in, want die dingen zijn natuurlijk nooit gelijkvloers. Naja, probleem voor later. We lopen naar de metro en stappen over op de Airport MRT, die net voor onze neus wegrijdt. Nou is dat niet heel erg, want ze komen elk kwartier, maar nu moeten we wel weer een kwartier in de hitte zitten. We zijn alweer zeiknat van het lopen met de koffers. Ondanks dat het best makkelijk lopen is (allemaal holletjes en gelijkvloerse overgangen) word je er toch nat van. Dat word je hier al als je stilstaat…

Op het vliegveld zijn we de hitte uit. We gaan als een speer door de incheckrij en zitten even later met iets te drinken en een snackje. Wachten tot we mogen instappen.

De vlucht zelf is relaxt. Ik slaap zowaar ruim zes uur, dat is voor mij in vliegtuigen best een hoop. Aan het begin kijk ik nog een film, maar als je om 12 uur ‘s nachts vliegt is het vrij gauw heel laat. Ook voor mij, aan het eind van de film wil ik heel graag slapen.

Als we ‘s middags (voor ons gevoel) aankomen in Nederland is het daar 6 uur eerder en dus… weer ochtend. Het is buiten bijna 30 graden, voor ons heerlijk koel. De NS verwelkomt ons natuurlijk met een te korte trein langs Schiphol (serieus, wie plant dat in, langs Schiphol moet je gewoon geen treinen van maar vier delen laten rijden) dus we laten deze trein gaan en stappen in de volgende. Het valt me op hoe vies alles hier is, en hoe het station naar ijzer en pis ruikt. Bah. Doe mij maar de schone, gelijkvloerse stations van Taiwan.

Nu wordt het weer even wennen aan het leven hier. Ik ben nog nooit zo lang weggeweest. Eerst maar deze dag overleven (heel veel wassen, kan ik je nu al vertellen) en dan goed slapen. Morgen weer capabel, hopelijk.

Lieve mensen, dank voor het meelezen deze drie maanden. 😁 Ik vond het leuk om 1) voor mezelf een dagboek bij te houden maar zeker ook om 2) al deze dingen met jullie te delen. Mocht ik nog eens ergens heen gaan, dan ga ik op deze website verder met het schrijven van blogs.

Komende zomer ga ik maar eens een hoop vliegen… want dat heb ik nu al wel erg lang niet gedaan. Zevenentachtig dagen om precies te zijn, dus daar moet ik hoognodig eens iets aan doen.

Tot de volgende!

Lieve groet,

Kee

🧺