Taipei ’24 – Dag 71 – 73: Van drinkfles tot zweet, welkom bij de Taiwanese zomer

Vrijdag 14 juni

Marc in Taipei! We gaan samen op pad. Nou ja, bijna, want het is vrijdag, en ik moet eerst nog naar school. Eerst hebben we nog les om onze tentamens te bespreken. Wel ingekort, maar een uur per vak in plaats van de negentig minuten die we eerder per vak hadden. Ik ben tevreden met mijn resultaten. Ik heb geen fuck uitgevoerd, alleen maar leuke dingen gedaan, en hartstikke veel nieuwe dingen geleerd. Ik ben er blij mee – precies zoals ik graag wilde dat het ging toen ik me aanmeldde voor de studie Chinees.

Tsja, tijdens mijn vorige studie zou ik op uitwisseling gaan naar het buitenland. Die uitwisseling had niks te maken met Chinees leren, maar het was me wel gelukt om ingedeeld te worden om naar National Chengchi University te gaan. Ik weet nog dat we dat te horen kregen. Maar ja, toen kwam covid, en heb ik besloten niet te gaan. Een halfjaar en misschien langer vastzitten aan de andere kant van de wereld terwijl je daar niemand hebt en misschien niks kan doen leek me niks. Achteraf een wijze beslissing, maar toen toch jammer dat ik niet naar het buitenland kon. Nu is het me wel gelukt, en ik ben helemaal tevree! 😎 Blije Kee!

Na de toetsbesprekingen worden we in een ander klaslokaal geparkeerd. Daar krijgen we allemaal een certificaat voor het voltooien van het lesprogramma. Daarna gaan we met z’n allen lunchen. De docenten gaan helaas niet mee, ze hebben allebei weer andere dingen te doen. Jammer. Ik wil ze allebei adopteren en in Nederland weer les van ze krijgen. Mevrouw Li, onze docent van lezen en schrijven, vertelt dat ze het altijd fantastisch vindt als er studenten uit Leiden komen. Haar allereerste baantje Chinese les geven was namelijk in Leiden.

(Dat verklaart wel waarom ze vroeg of de stroopwafels die ik haar gaf van de Hema kwamen, ik vroeg me al af hoe ze die winkel kende.)

De lunch is in een tentje dichtbij de uni. Het eten is heerlijk, er is zowaar maar één ding waar ik geen zin in heb, want dat bestaat voor 99% uit garnaal en ik vind de lucht al niet te harden. Na de lunch zeg ik iedereen gedag, en dan in het bijzonder mijn lieve huisgenootjes die ik niet meer ga zien, omdat ik nu ben verhuisd naar de AirBNB in de wijk 三重 Sanchong. Best ver van 古亭 Guting, waar ik eerder woonde. Natuurlijk zie ik ze thuis weer, maar het was een prettig samenleven, en ik vind dat ze dat mogen weten. 😊

Na de lunch vind ik Marc op een metrostation. Daar zit ‘ie al een halfuur te wachten want mijn rit er naartoe vereiste een dubbele overstap en een wc-bezoek (warmte + water drinken + limonade bij het eten = frequente wc-bezoeken). Hij heeft de ochtend rondwandelend gespendeerd en heeft zoals ik het hoor half Taipei al gezien. Fantastisch! 😎

Ondanks dat het een beetje regenachtig is, vinden we het weer goed genoeg om de Taipei 101 op te gaan. Heb ik even geluk, zowaar twee keer naar boven! 😌 Ik vind het altijd een fantastisch uitzicht, maar dat blijft alleen bijzonder als je het niet te vaak doet.

Zaterdag 15 juni

Onze AirBNB zit in de buurt van het 大台北都會公園 New Taipei Metropolitan Park, dus daar gaan we een kijkje nemen. Op de loopbrug is het nog te doen (windje) maar als we beneden een of andere Spy x Family Marathon (= marathon met het thema van een bekende mangaserie) tegenkomen wordt het zo warm dat we eigenlijk niets anders willen dan gauw dat park uit. En groot dat het is, tering. Al lijdend slepen we onszelf naar de dichtstbijzijnde FamilyMart (en die is me dan ver weg) en brengen onszelf bij met een waterijsje en wat flessen drinken. Daarna gaan we terug richting de stad, omdat we daar iets makkelijker de airco kunnen opzoeken als het ons te heet wordt.

We vinden een food court. Tijd voor drinken en een wafel. Yum!

Taipei is de stad van de schattige beestjes en figuren. Alles hier heeft een mascotte, en de meeste zijn mooi gemaakt, met vrolijke kleuren en gave details. Marc maakt overal gretig foto’s van. “Ik snap dat Aziaten bij ons thuis overal foto’s van maken, ik ben hier net zo.” 😇 Hihi!

Zondag 16 juni

Vandaag gaan we naar de dierentuin. Het is warm, dus ik ga in sporttenue. Niet dat dat helpt, hoor. Je zweet nog net zo hard, dus de waterflessen gaan er op een belachelijke snelheid doorheen. Maar in sportkleren kan je tenminste redelijk bewegen als je zeiknat bent van het zweet.

We vinden de Taipeise dierentuin eigenlijk meer tuin dan dier. De verblijven zijn anders dan bij ons: dieren die bij ons meer ruimte zouden krijgen zitten hier als legkippen op elkaar en vice versa. Er zijn wat kleurveranderdraken (voor zij die (g)een goed geheugen hebben: kameleon) met spectaculaire kleuren, waaruit ik opmaak dat zij het wel naar hun zin hebben, anders hadden ze vast de kleur van de tak aangenomen waar ze op zaten.

Verder is deze dierentuin ook niet vlak, dus we nemen een treintje (op banden) naar boven. Onderweg komen we een ander station tegen waar we naar onze eigen verbazing zelf ook uitstappen. Het treintje rijdt in nog geen vier minuten een stuk omhoog, keert daar, rijdt weer halverwege naar beneden en zet ons daar af. Naja. We zijn in elk geval hoger dan net… I guess?

We eten wat omdat we moeten eten en wat eten tegenkomen. Slechte frituur. De uienringen zijn te pruimen omdat er … ui in zit. De kipnuggets zijn treurig, zo ook de frietjes. Maar goed, hitte + nog niet veel gegeten, dus toch maar iets erin. We weten immers niet waar het volgende voedselpunt is, en anders eindigen we net als de meeste beesten hier: voor pampus.

Het hoogtepunt van de dierentuin kwam gelukkig wel aan het eind: de panda’s! Niet dat die veel doen, ook die zitten vooral te wouzen op een tak. Maar ja, als je in een dierentuin bent in Azië dan moet je panda’s zien. 😃 Ze zijn wel erg schattig hoor, die zwart-witte klompen beer. 🐼

Op onze weg naar beneden krijgen we nog een tropische regenbui over ons heen. Leuk, die paraplu’s, maar ze houden alleen je bovenkant droog. Schoenen en broekspijpen: zeik, en zeiknat.

“Welkom in je eerste gigaregenbui.”

“Hoe lang duurt dit?”

“Geen idee. Anywhere from vijf minuten tot een week.”

“Oh.”

😅

Als we moegelopen zijn gaan we tonkatsu oftewel Japanse schnitzel eten bij een tentje waar ik vaker ben geweest. Helaas is de kipvariant uitverkocht dus gaan we maar aan het varkensvlees. Ook erg lekker. Sappig en crunchy. 😋

🧺