Taipei ’23 – dag 35: Long time no see

Hoi!

Ik heb de normaalheid weer gevonden na alle ervaringen van gisteren. Dat is fijn, want dan kan ik de wereld weer met mijn eigen blik bekijken. Dus, dat ga ik maar eens doen.

Om iets voor 9 ben ik op school. We hebben vandaag les van 9 tot 1, maar praktisch is dat van 9 tot 11. De docent heeft nog steeds last van haar keel en vraagt of wij het ook goed vinden om een film te kijken. Ik heb daar geen bezwaar tegen, dus wij gaan 月老 Yuelao kijken. Dan zal ik nu een droge poging doen die film aan jullie te beschrijven.

Jongen en meisje zijn als kind bevriend. Jongen vindt meisje leuk. Jongen vraagt meisje altijd om met hem te trouwen. Meisje zegt altijd “nee, wil ik niet”. Uiteindelijk vindt meisje jongen ook leuk en geeft ze hem een kusje. Hartstikke schattig allemaal. Op een gegeven moment wil jongen meisje écht ten huwelijk vragen, maar dan wordt hij getroffen door bliksem en overlijdt hij. Het meisje overleeft het.

De jongen komt terecht in het Chinese hiernamaals.

En voordat ik verder ga vertellen moeten jullie even een korte les in de Chinese geestenwetenschap hebben (niet geesteswetenschap). In de Chinese traditie werkt leven en dood ongeveer zo: je hebt als mens een lichte ziel en een zware ziel. De zware ziel gaat met je lichaam mee terug naar de aarde nadat je overlijdt. Je lichte ziel blijft bestaan en kan misschien een nieuw ‘huis’ vinden (reïncarnatie, hoeft niet als mens, kan ook als mier of kakkerlak). Die lichte ziel dwaalt wel nog een tijd rond. Wanneer dat bezig is moet je familie allemaal offers brengen. Dat doen ze door eten neer te zetten op een tafeltje, of door geld te verbranden. Het idee is dat de lichte ziel (nu: geest) het eten kan opeten en het geld kan gebruiken. Fun fact: het geld dat je verbrandt is gewoon nepgeld van papier, wel heel toepasselijk staat erop dat het uit de Bank van de Hel komt.

Als je familie veel aan je denkt en veel offers brengt dan word je een goede geest. Doen ze dat niet, dan heb je honger en geen geld, en word je een dwalende of hongerige geest. Die zijn slecht, eng, en naar. Die spoken rond en doen de mensheid kwaad. Goede geesten helpen mensen in hun dagelijks leven.

Oké, terug naar de film.

De jongen komt terecht in het Chinese hiernamaals en krijgt een polsbandje om met witte en zwarte kralen. De witte kralen zijn voor alles wat hij goed heeft gedaan en de zwarte voor alles wat hij fout heeft gedaan. Hoe meer zwarte kralen, hoe groter je kans is om te reïncarneren als kakkerlak. Als je alleen maar witte kralen hebt dan reïncarneer je als mens, dat is het ultieme doel. Om dat te bereiken moet de jongen als 月老 – vrij vertaald als Liefdesgod (dus een soort Cupido) mensen aan elkaar binden. Dat moet ‘ie samen met een meisje met hetzelfde lot doen door middel van rode draadjes.

Omdat hij nog zo verliefd is op zijn vriendinnetje die hij had toen hij nog leefde, wil hij heel graag dat zij weer gelukkig wordt. Zij is na zijn overlijden in een heel diep gat gevallen en heeft het zwaar. Wel tienduizend touwtjes probeert hij aan haar vinger vast te binden zodat ze weer verliefd wordt op iemand anders, maar alle touwtjes breken.

Nu wordt het voor mij ook heel vaag, er gebeurt ongeveer dit:

Jongen wil dat meisje hem ook als geest ziet. Meisje blijkt hem te kunnen zien (als een soort gave), maar wil dit niet laten zien omdat ze bang is dat ze de gave dan kwijtraakt. Jongen en meisje kunnen niet zonder elkaar en besluiten dan maar als geest en persoon samen verder te gaan, waardoor iedereen gelooft dat het meisje gek geworden is (zij zien de jongen/geest namelijk niet). Dan gebeurt er een hele hoop met de hongerige geesten die ik eerder heb beschreven. De gevechten zijn van horrorfilmkwaliteit (de hel om naar te kijken, dat komt namelijk ongetwijfeld terug in mijn dromen).

En na twee uur… is het klaar? Er is een soort happy end, maar ik weet niet wat het is. Ondanks de Engelse ondertiteling.

Taiwanese films… Nou ja, eigenlijk ook Chinese. Ik weet gewoon te weinig van de geesten en alle cultuur er omheen om het goed te kunnen volgen en goed te kunnen snappen. Daardoor wordt het hartstikke chaotisch.

Naja, ‘t was wel entertaining! 😁

Om 1 uur ga ik wat eten. Noedels en dumplings. Gezien de beperkte tijd die ik hier nog heb (ik ga zondag weer naar huis) is het tijd voor nog wat boodschappen in de stad. Als dat gelukt is ga ik thuis nog even wouzen voordat ik ‘s avonds iets heel leuks ga doen!

Vanavond heb ik namelijk hotpot gegeten met Vicky. Vicky komt uit Taipei en heb ik in 2018 ontmoet toen ik net begon met studeren op Erasmus. Ze was daar namelijk uitwisselingsstudent. Samen met een paar anderen hebben we een paar keer wat gegeten en een keertje dumplings gemaakt. We hebben altijd de afspraak dat als één van ons in het land van de ander is, dat we dan appen om wat af te spreken. Dat is gelukt! 😎 De hotpot is echt heel erg lekker (en niet zo veel als de vorige keer, want dat was all-you-can-eat). En het bijkletsen is ook hartstikke leuk. Half in het Engels, half in het Mandarijn. Gaat me eigenlijk best wel goed af. 😄 Kee blij!

Na het eten wandelen we nog wat door 信義 Xinyi District. Da’s een groot winkelgebied. Ik koop er nog een prentenboek van de film Elemental, als herinnering omdat ik die hier heb gezien. Daarna nemen we afscheid.

Dat was wel een echte long time, no see!

Weten jullie trouwens waar die tekst vandaan komt? Als je goed kijkt zie je namelijk dat de Engelse grammatica niet klopt. Alleen dat horen we niet meer omdat het een bekende uitspraak is. De vier woorden komen van een Chinese uitspraak: 好久不見 die zich, niet al te verbazingwekkend, letterlijk laten vertalen naar long time, no see. Het verhaal gaat dat de uitspraak ooit met een schip mee is gekomen naar de Engelstalige wereld. Totaal niet te verifiëren, natuurlijk. Maar wel erg toevallig dat de Engelse versie zo dichtbij het Chinese origineel staat. 😇

🧺